ဘာကိစ္စ စောင့်ကြည့်နေသေးတာလဲ မွှေးသောစမ်းချောင်းလေးရဲ့ရေမှာ ဓမ္မတေးတွေဟာ သွေးနဲ့ ပျံ့လွင့်နေလို့ စူးခနဲ "နာကျင်မှု"ကို ငြင်းဆန်မရဘူး ကလေးကစားကွင်းတွေ
နေရာမှာ ပုန်းကျင်းတွေ ပေါ်လာလို့ မည်းနက်နေတဲ့ သည်းမခံခြင်းတွေကို မီးရှူးမီးပန်းတွေလို ပစ်ဖောက်လိုက်ကြတာ
တံတားပေါ်က အသားလွတ်ခုန်ချသွားတာ မဟုတ်ဘူး ၊ သတ်
ပြီးမှ အလောင်းကို အဲဒီမြစ်ထဲ ရက်စက်မှုကလွဲလို့ တခြား ဘာအကြောင်းပြချက်မှ မရှိဘဲ သူတို့ ပစ်သွားခဲ့တာ စာသင်ကျောင်းတွေ နေရာမှာ ဒုက္ခသည်စခန်းတွေ ပေါ်လာ
လို့ ကိုယ့်ဒဏ်ရာအစား သူများဒဏ်ရာကို ဆေးအရင် ထည့်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတာ "ငါတို့ဆီမှာ နေမပွင့်တာ နှစ်တစ်ထောင်ကြာပြီ" လို့ တစ်စုံတစ်ယောက်က ပြောလာခဲ့ရင်
အဲဒါကိုမတ္တာဖာလို့ မယူဆပါနဲ့ ၊ "အမှောင်ခေတ်" ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သူ ရွံမုန်းစွာနဲ့ ရည်ညွှန်းလိုက်တာပါ - မိသားစုတွေဟာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာအကြောင်း ဝိုင်းဖွဲ့ပြောရမယ့်အစား
တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ ဝေးသွားခဲ့ရလို့ ၊ တစ်ယောက်ဟင်းခွက်တစ်ယောက်လဲစားခဲ့ကြတဲ့ အိမ်နီးနားချင်းတွေဟာ မနက်ခင်းဆို တစ်ယောက်သောကနဲ့ နိုးထပြီး ညဆို တစ်ယောက်မျက်ရည်နဲ့ အိပ်စက်နေရပါပြီ။ ။
မောင်ရေချမ်း
No comments:
Post a Comment
ႏွစ္သက္စြာ ခံစားႏုိင္ပါေစ