ကဗ်ာဟာ ခါး ခါးလာ

     ေန႔သည္လည္းေကာင္း   ညသည္လည္းေကာင္း
       တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တစ္ညထက္တစ္ည ၿငိမ္းခ်မ္းေစေၾကာင္း
       ဆုေတာင္းရင္းျဖင့္ ဒီကဗ်ာအဖြင့္ကုိစတင္လုိက္တယ္
       ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ ေမွာ္ဆရာရဲ႕လက္ထဲကေဆးေတာင္ေ၀ွးေလးလို
       တျဖည္းျဖည္း ေသးေကြးလာ
       အုိ….ကမာၻေလာက
       မီးေတာက္ေတြ ကင္းစင္လုိ႔ ၾကြရြလွပေနပါေစေတာ့

       အရာရာဟာ မႈန္ျပေ၀ရီလုိ႔ အေလအလြင့္ေခတ္ထဲ အလြင့္အေလမ်ားတယ္
       တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲတစ္ေနရာမွာ လဲြေခ်ာ္ေနတာ
       ေငးရင္းလြမ္းရင္း    ၊ လြမ္းရင္းေငးရင္းနဲ႔ အေလအလြင့္ေခတ္ထဲမွာ
       ျပာလဲ့အက္ရွလုိ႔ ေၾကကဲြေနရ
       ျခင္မတစ္ေကာင္သေႏၶေအာင္ဖုိ႔ ေသြးကုိအေရးတႀကီးလုိေနသလုိမ်ဳိး
       မုန္႔ဟင္းခါးစားၿပီး အပူတျပင္းေရငတ္ေနသလုိ
       ႏွလုံးသားေသြးထဲ ၊ ခႏၶာကုိယ္ထဲ ရင္ဘတ္ထဲ အိပ္မက္ထဲ
       အျပင္းအထန္ စဲြစဲြလန္းလန္းေတာင့္တေနတာ
       “တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ ”
        “တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ”

        “တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ ”
       အုိ….ေရအႏွံ႔ ေျမအနွံ႔ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစေတာ့
       ကမာၻဥယ်ာဥ္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင္းဆီေတြနဲ႔ ပ်ံေမႊးထုံသင္းေစေတာ့

       ေမွာ္ကေ၀နတ္ဆုိးေတြရဲ႕ အိပ္မက္ဆုိးရွည္ေတြထဲ
       ကုိယ္တုိ႔ဟာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၊ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေပါင္းစြာ အိပ္စက္ခဲ့ရဖူး
       ဘယ္လုိမွ လြမ္းစရာမေကာင္းတဲ့ပုပ္ပြပြအေၾကာင္းေတြ
       အခုျပန္ေတြးရင္ေတာင္ ရင္ဘတ္ကခါးေသးတယ္
       ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
       ကုိယ့္တရားနဲ႔ကုိယ္သာ ရဲရင့္စြာလင္းပြင့္ရွင္သန္ျမင့္ျမတ္ၾကပါစုိ႔
       ဒီေန႔သမုိင္းမွာ ရုိင္းစုိင္းသူေတြဟာ
       မနက္ျဖန္မ်ားရဲ႕ျပကၡဒိန္ထဲ မင္နီ၀ုိင္းခံရမွာပ
       ကုိယ့္ရင္ဘတ္ကုိယ္ ရုိးသားရဲရင့္စြာတီးခတ္ၾကည့္ပါ
       အိပ္မက္သီခ်င္းဟာ လွပစြာယွက္ျဖာက်လာလိမ့္မွာ
        ဒဏ္ရာဆုိတာ ဘယ္ေလာက္နက္နက္
        ခံစားတတ္မွ နာတတ္တဲ့အမ်ဳိးမုိ႔
        ေခါင္းေလာင္းထုိးလုိက္ပါရဲ႕

        မေန႔ကရဲ႕မေန႔ကေတြက အေငြ႕မေသေသး
        နာရီေတြကလည္း ဒဏ္ရာေတြကုိကုစားမေပးႏုိင္ခဲ့
        အိပ္မက္ႏြမ္းေတြနဲ႔ ကုိယ္တုိ႔ေတြဟာရွင္သန္ေနရတာ
        ညေနခင္းခ်ဳိခ်ဳိေတြ
        ေမႊးထုံခ်ဳိရွတဲ့မနက္ခင္းလွတပတေတြ
        အလန္းတကယ့္အလန္းဆုံးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ယုံၾကည္ရာေတြ
        အားလုံးကုိ ကုိယ္တုိ႔ႏွလုံးသားေတြထဲက ဆဲြဆုတ္ယူငင္ျခင္းခံလုုိက္ရ
        မယုံၾကည္တာကုိ ယုံၾကည္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းတယ္ တဲ့
        အိမ္ကပဲေသေနတာလား ၊ ဖဲပဲခဏခဏလိမ္ရုိက္ခံေနရလား
        တခါတခါ စဥ္းစားရင္းရင္ဘတ္က တစ္ဆုိ႔ကဲြေၾကရျပန္တယ္
        ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြက ငယ္အိပ္မက္ေတြနဲ႔လဲြေခ်ာ္ေနဆဲ
        အလြမ္းေတြသာ တျဖည္းျဖည္းရင့္ရင့္လာတယ္
        ျဖစ္တည္မႈေတြက ဟုိလူ ခုိး ၊ ဒီလူ ခုိး
        အလင္းဆုံးအခ်ိန္ေရာက္ဖုိ႔
        ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလွငယ္ဟာ အရုဏ္ဦးအေမွာင္မွာ ျမဳပ္ခ်ည္ ၊ေပၚခ်ည္
     
        အလ်ားလုိက္ ေဒါင္လုိက္ခႏၶာကုိယ္ေပၚျဖတ္ ျဖတ္စီးသြားတာ အပူစီးေၾကာင္းေတြ
        အိပ္မက္ေတြက ခဏခဏက်န္းမာေရးခ်ဳခ်ာေတာ့ခက္သား
        ရာသီဥတုကလည္း မမွန္ဘူး
        အဲဒါေၾကာင့္ေပါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အတုံးအရုန္းေသေၾကကုန္ၾကတာ
        အနာဂတ္ကုိ  ဒီေန႔ကေနေငးရင္ သက္ျပင္းေမာေတြေခၽြေခၽြခ်ေနရတာ
        မေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ္ကုိ ေတြးရင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာက္ေခါက္ေနရတာ
        အတိတ္ေတာအုပ္ထဲမွာ ဘီလူးေတြႀကီးစုိးက်က္စားခဲ့တာ မုန္းစရာ
        မဖတ္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ ပိတ္ထားတဲ့၀တၳဳေတြထဲမွာ
        ထမင္းစားခါနီးမွ ဆန္ေျပး၀ယ္ရတဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြပါတယ္
        လူလုိ႔ ခပ္ဖြဖြသာတံဆိပ္တပ္ခြင့္ရတဲ့လူေတြ ပါတယ္
        အိပ္မက္ၾကမ္းေတြနဲ႔အသက္ဆက္ေနရသူေတြ ပါတယ္
        ဒီလိုနဲ႔ေပါ့  ဒီကဗ်ာဟာ ခါးခါးလာတာ
        ဒီလုိနဲ႔ေပါ့ ကုိယ့္တုိ႔ အိပ္မက္ေတြဟာ ခါးခါးလာတာ
        ဒီလုိနဲ႔ေပါ့ ဘ၀ေတြဟာ ခါးခါးလာတာ
     
        ပန္းတုိင္ေပ်ာက္ရွာရင္း ၀ကၤပါထဲေရာက္ေနတဲ့ကေလးငယ္ေတြ
        အေတာင္ခ်ဳိးခံရတဲ့ငွက္ေလးေတြ
        ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကုိယ္တစ္ပုိင္းေသကုန္ၾကတဲ့လူေတြ
        အိပ္မက္ခုိးကေ၀ေတြေရ
        ငါတုိ႔ကုိ လြတ္လပ္စြာ ရင္ခုန္ပြင့္ေ၀ခြင့္ေပးပါေလ
        ဇာဘုရင္ရဲ႕စနစ္ဆုိးေၾကာင့္ ရုရွားသူေတြျပည့္တန္ဆာဘ၀ေရာက္ခဲ့ဖူး
         တီဗြီဂိမ္းဆုိင္ေတြထဲမွာ ကေလးငယ္တခ်ဳိ႕ဖိတ္စင္ေနၾက
         အရက္ျဖဴဆုိင္ထဲ ၊ ဘီယာဆုိင္ထဲ လူငယ္တခ်ဳိ႕ပ်ံ႕ႀကဲ
         လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲ အလုပ္မရွိလူႀကီးေတြဘာအေၾကာင္းညာအေၾကာင္း
         တစ္လုံး ၊ ႏွစ္လုံး ၊ သုံးလုံးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေလကန္
         ဒီလိုနဲ႔ ဘာဘာညာညာအေၾကာင္းေတြကုိ ေမ့ထားၾက
         ကန္စြန္းရြက္တစ္စည္း
         ဆန္တစ္ျပည္
         ဘစ္(စ္)ကားတစ္မွတ္တုိင္စာ ႏွစ္မွတ္တုိင္စာ
         ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္
         ေနထုိင္စားေသာက္စရိတ္
         ဂရပ္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းအေပၚေထာင္တက္လာ
         ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြဟာလည္း ေမွာ္ဆရာရဲ႕လက္ထဲကေဆးေတာင္ေ၀ွးေလးလုိ
         သာမန္ခါးတာထက္ပုိပုိခါးလာတဲ့ သာမန္ေတြ ၊၊

         တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့
         အိပ္မက္ေတြဟာ အခမ္းနားဆုံးပြင့္လုိ႔ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲငြားငြားစြင့္စြင့္ျဖစ္လာမေပါ့
         အိပ္မက္ခုိးဘီလူးေတြ ဖန္ဆင္းတဲ့ကမာၻေျမကုိ အလင္းသစ္ေတြေရာက္လာမယ့္အခ်ိန္
         မနက္ခင္းေတြဟာ ပန္းႏွင္းဆီေတြနဲ႔ေမႊးထုံသင္းလာမယ့္အခ်ိန္
         လတ္ဆတ္ရႊမ္းစုိတဲ့ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ လြတ္လပ္သီခ်င္းေတြသီက်ဴးခြင့္ရမယ့္အခ်ိန္
          အဲဒီ့အခ်ိန္ကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွိန္မွိန္နဲ႔ေမွ်ာ္ေနမိ
         အုိ….ကမာၻေလာက
         မီးေတာက္ေတြ ကင္းစင္လုိ႔ ၾကြရြလွပေနပါေစေတာ့
         “စနစ္ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း
          လူေကာင္းဖုိ႔ဘဲ လုိပါတယ္ ” တဲ့
          ဘယ္သူေျပာတဲ့စကားလဲ မမွတ္မိတာ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္
          မုိးေမွာင္တိမ္သား ကင္းစင္
          ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခြင္လုံး တိမ္ျဖဴတုိ႔ႏွင့္အတူၾကည္လင္လုိ႔
          တုိ႔ကမာၻေျမႀကီးသာယာပါေစ သတည္း        ၊၊                       ၊၊
               
                                                                                   ေမာင္ေရခ်မ္း
                                                                    ဖူးငုံ teen magazine / ဧၿပီလ ၊ ၂၀၁၂