Tuesday, August 6, 2013

အက္ကဲြျခင္းလေရာင္






ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ေၾကြက်သြား။ေငးစုိက္ၾကည့္ရင္းကၽြန္ေတာ့္ရင္သည္ လႈိက္ခနဲ။ႏွစ္ကာလ(လြန္ခဲ့ေလေသာႏွစ္ကာလမ်ား)သည္ တေျမ႕ေျမ႕ ႏွလုံးသားကုိတသဲြ႕သဲြ႕ခုတ္ေမာင္းတုိးေ၀ွ႕လာသည္။
×××××××××××                         (၁)                   ××××××××××××××
( ဤအျဖစ္အပ်က္ပါ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိတကယ့္အျဖစ္အပ်က္မဟုတ္ခဲ့ေသာဇာတ္လမ္းဟုမွတ္ပုိက္ယူဆပါရန္ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းေၾကကဲြစြာ လိမ္ညာမိပါသည္။)
ထုိတစ္ေန႔…………….
အျဖစ္အပ်က္တုိ႔သည္ လွပညီညာစြာေၾကြက်သြားခဲ့။
ရုပ္ရွင္ေတြ ၊ ၀တၳဳေတြထဲကကဲ့သုိ႔ မ်က္ေစာင္ေလးထုိး ၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးမစူတစူလုပ္မည္။ထုိ႔ေနာက္ သူမသည္ ရွက္၀ါး၀ါးခပ္ေသာ့ ေသာ့ေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးငုံ႔သြားလိမ့္မည္ဟုေတြးထင္ထားသည္မွာကၽြန္ေတာ္ မွားသြားခဲ့သည္။သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိ စိတ္၀င္ တစားနားေထာင္ၿပီးပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးညႊတ္ေကြးသြားရုံမဆုိသေလာက္ေလးၿပဳံး၏။ ထုိ႔ေနာက္ အသံထြက္ေအာင္ပင္ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာပစ္လုိက္သည္။ ထုိရယ္သံသည္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလုံးသားအိပ္မက္ကမ္းပါးကုိ တေ၀ါေ၀ါတုိက္ခတ္သြားေသာေရလႈိင္းမ်ားပမာ။ မ်က္ ၀န္းနက္နက္တုိ႔သည္ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္လုပင္ အေရာင္လဲ့ကာ။

“ခ်စ္တယ္ … ။ခ်စ္တယ္တဲ့လားကြာ။ ဒါေလးေျပာဖုိ႔မ်ား နာရီ၀က္ေလာက္ ၿငိမ္ေနရေသးတယ္။ နင္ .. ဒီလုိစကားေျပာမယ္ဆုိတာသိသားပဲ။ ခစ္…ခစ္ ..ခြိ”

သူမရယ္သံက ကၽြန္ေတာ့္နားစည္ထဲတြင္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေအာ္သံလုိပင္ မည္သုိ႔မွကဗ်ာဆန္မေနပါ။ ႏွစ္ေယာက္ထုိင္တန္းလ်ားေလး ၏အစြန္းတစ္ဖက္ကုိဆတ္ခနဲသူမေရြ႕ထုိင္လုိက္သည္။ ပထမ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားသည္။ သူမရယ္သံေၾကာင့္  ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ထူအမ္းလာသလုိခံစားရသည္။ၿပဳံးေယာင္ေယာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မ်က္ႏွာထားကုိေငးၾကည့္ေနမိ။
ေလတစ္ခ်က္ ေ၀့ခနဲ၊သုတ္ခနဲ တုိက္ေသာေၾကာင့္ ေျမနီလမ္းေလးေပၚမွ ေျမမႈန္ႏုႏုတခ်ဳိ႕ တႏဲြ႕ႏဲြ႕ခုန္ကၾက၏။ ၀ါက်င့္က်င့္ သစ္ရြက္တခ်ဳိ႕ သုတ္ခနဲေၾကြသက္ေလ်ာကုန္လာခဲ့။ သူမမ်က္ႏွာကုိရဲရဲမၾကည့္ရဲသျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ သက္မဲ့အရာမ်ားကုိအဓိပၸာယ္ မဲ့မ်က္၀န္းျဖင့္ ၀ုိးတ၀ါးေငးၾကည့္ေနမိ။ ခစ္ခနဲတုိးလ်လ် ရယ္သံပါးပါး။အုိ…ေျမၿပဳိသလား ၊ ေတာ္လဲသလား၊ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ၀ုန္းဒုိင္း ႀကဲပန္းႏုႏုေတြပြင့္ကုန္။